Historia
Kalendarium
Łódź jako pierwsze miasto w Polsce w 1919 roku wprowadziła powszechny obowiązek szkolny. Uwidoczniło to problem kształcenia dzieci chorych. Utworzono kilka szkół specjalnych. W latach 20. XX wieku pojawiła się idea zorganizowania szkoły dla dzieci niewidomych i niedowidzących.
1930 Władze Łodzi zorganizowały klasę dla niewidomych wychowanków w Szkole Publicznej nr 82 dla dzieci upośledzonych umysłowo przy ulicy Żeromskiego 49. Rozpoczęto tworzenie internatu.
1932 Pod egidą Jana Piotrowskiego, dziennikarza Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, powołano stowarzyszenie „Łódzka Rodzina Radiowa”. Celem organizacji było udzielanie pomocy niewidomym.
1934 Powstała Szkoła Publiczna nr 39 wraz z internatem dla dzieci niewidomych, która dzieliła lokal ze Szkołą Publiczną nr 82. Internat finansowo wspierało stowarzyszenie „Łódzka Rodzina Radiowa”.
1935/1936 Szkoła Publiczna nr 39 i internat zostały przeniesione do lokalu przy ulicy Sienkiewicza 102.
1938 Stowarzyszenie „Łódzka Rodzina Radiowa” ofiarowało placówce nowy gmach przy ulicy Przyszkole 38.
1939–1945 W czasie okupacji uczniowie zostali umieszczeni w szpitalu w Kochanówce. Część dzieci została rozstrzelana przez hitlerowców pod Koluszkami. W budynku przy ulicy Przyszkole 38 umieszczono osierocone w czasie wojny dzieci.
1946 Reaktywacja Szkoły Podstawowej nr 39 z internatem pod nazwą Państwowy Zakład Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych. Placówka nie odzyskała przedwojennego budynku. Funkcjonowała w lokalu przy ulicy Tkackiej 34/36.
1955 Placówkę przekształcono w Państwowy Zakład Wychowawczy dla Dzieci Niedowidzących.
1970 Przeniesienie placówki do budynku przy ulicy Dziewanny 24.
1981 Pracownicy Szkoły Podstawowej nr 39 i członkowie Polskiego Związku Niewidomych zorganizowali Poradnię Instruktażowo-Rehabilitacyjną dla Rodziców Dzieci Niewidomych i Niedowidzących.
1984 Zmieniono nazwę placówki na Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niedowidzących.
1989 Major Hieronim Tadeusz Baranowski podarował polskim placówkom kształcącym dzieci z dysfunkcją wzroku autokary. Przekazanie autokarów szkołom odbyło się w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niedowidzących w Łodzi. Darczyńca sfinansował wychowankom pobyty wakacyjne w Wielkiej Brytanii.
1990 Major Hieronim Tadeusz Baranowski założył Fundację Międzynarodowego Kształcenia Muzycznego Dzieci Niewidomych im. Brygady Strzelców Karpackich „Tobruk”, wspierającą niewidomych i słabowidzących wychowanków uzdolnionych muzycznie.
1991 Powołano Liceum Zawodowe o specjalności – masaż leczniczy.
1993 Liceum Zawodowe przekształcono w Technikum Masażu Leczniczego. Powołano Liceum Ogólnokształcące dla dzieci z problemami zdrowotnymi. Powstała Pracownia Rehabilitacji Wzroku.
1994 Zmieniono nazwę placówki na Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Słabowidzących.
1997 Utworzono Pracownię Wczesnej Rewalidacji, która obecnie nosi nazwę Zespół Wczesnego Wspomagania Rozwoju.
1999 Powołano Publiczne Gimnazjum nr 68.
2000 Powstało Stowarzyszenie na Rzecz Rehabilitacji Osób Niewidomych i Słabo Widzących „Spojrzenie” wspierające działalność statutową Ośrodka i realizujące projekty finansowane ze środków PFRON, Unii Europejskiej, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Regionalnego Centrum Polityki Społecznej w Łodzi.
2001 W Liceum Ogólnokształcącym utworzono klasy dla dzieci z zaburzeniami psychicznymi. Liceum Ogólnokształcące otrzymało numer LVI.
2003 Stowarzyszenie na Rzecz Rehabilitacji Osób Niewidomych i Słabo Widzących „Spojrzenie” powołało Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej w celu zapewnienia wychowankom opieki okulistycznej.
2004 Rada Miejska w Łodzi nadała Specjalnemu Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu dla Dzieci Słabo Widzących imię mjr. Hieronima Baranowskiego.
2005–2024 Zorganizowano cykliczne konferencje pod nazwą „Tyfloedukacja”, mające na celu wsparcie nauczycieli ze szkół ogólnodostępnych oraz pracowników poradni psychologiczno-pedagogicznych.
2006 Powstało Technikum dla Młodzieży kształcące w zawodzie technik prac biurowych.
2007 Zmieniono nazwę placówki na Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 6. Powołano Technikum Specjalne nr 23 dla Młodzieży Niewidomej i Słabo Widzącej. W skład szkoły weszły: Technikum Masażu Leczniczego i Technikum dla Młodzieży kształcące w zawodzie technik prac biurowych.
2009 Ufundowano sztandar dla Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 6 w Łodzi im. mjr. Hieronima Baranowskiego.
2009-2018 Organizowanie Festiwalu Kolęd i Pastorałek.
2009–2018 Projekty dofinansowane ze środków PFRON, zwiększające szansę na niezależność życiową wychowanków Ośrodka: „Start”, „Start 2” i „Start 3”.
2010 Utworzono Szkołę Policealną nr 20 dla Niewidomych i Słabo Widzących kształcącą w zawodzie technik obsługi turystycznej.
2011 Otwarto nowy pawilon z oddziałami przedszkolnymi dla dzieci słabowidzących, niewidomych oraz z niepełnosprawnością sprzężoną.
2011–2023 Projekty finansowane ze środków unijnych dotyczące kształcenia zawodowego: „Zawodowo plus”, „Zawodowa szansa”, „Dobry zawód – lepsza przyszłość”, „Zawodowy impuls”, „Przełamując bariery”.
2012 Utworzono w Szkole Policealnej nr 20 oddziały kształcące w zawodzie technik administracji i technik tyfloinformatyk.
2014 Powołano w Szkole Policealnej nr 20 kwalifikacyjny kurs zawodowy kształcący w zawodzie technik obsługi turystycznej.
2014–2018 Projekty dofinansowane z funduszy europejskich w zakresie kształcenia ogólnego: „Dobry start”, „Też potrafię”.
2014–2019 Projekty finansowane ze środków unijnych mające na celu podniesienie kompetencji językowo-kulturowych i zawodowych kadry pedagogicznej Ośrodka: Erasmus + „Mobilność kadry drogą do integracji europejskiej”, „Mobilność kadry impulsem do rozwoju”, „Wymiana doświadczeń źródłem rozwoju”.
2016 Udział w projekcie „Kultura – lubię” dofinansowanym ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – bezpłatne wyjazdy dla młodzieży do polskich stolic kultury: Krakowa, Wrocławia i Poznania.
2017 Poszerzono ofertę edukacyjną Szkoły Policealnej nr 20 o oddziały kształcące w zawodzie technik masażysta.
2018–2023 Projekty finansowane ze środków unijnych mające na celu podniesienie jakości edukacji przedszkolnej: „Start w przyszłość” „Wspólny Cel”, „Poznajemy, doświadczamy”, „Małymi kroczkami”, „Bliżej Nas”.
2020 Oddano do użytku nowy pawilon edukacyjno-rehabilitacyjny „Na Dziewanny” z klasami dla uczniów ze sprzężoną niepełnosprawnością oraz nowoczesną salą konferencyjną. Obiekt został zbudowany dzięki dofinansowaniu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
2020 Zmieniono nazwę zawodu na kwalifikacyjnym kursie zawodowym z technik obsługi turystycznej na technik organizacji turystyki.
2021–2023 Powołano Specjalistyczne Centrum Wspierające Edukację Włączającą, zapewniające kompleksową pomoc 7 placówkom edukacyjnym z województwa łódzkiego.
2021 Rozpoczęto działalności Ośrodka Wsparcia i Testów (projekt PFRON) – wojewódzka wypożyczalnia specjalistycznego sprzętu i technologii wspomagających dla osób z niepełnosprawnościami.
2022–2023 Zrealizowano „Projekt innowacyjno-wdrożeniowy w zakresie oceny funkcjonalnej” we współpracy z Uniwersytetem Śląskim, pełnienie roli Instytucji Koordynującej.
2023 Zakupiono nowy autokar dofinansowany ze środków UNICEF.
2023 Powołano Niepubliczne Centrum Doskonalenia Nauczycieli „Na Dziewanny”, które otrzymało akredytację Kuratora Oświaty w Łodzi.
2024 Zorganizowano I Ogólnopolski Zlot Dzieci i Młodzieży z Problemami Wzrokowymi i Ich Rodzin „Zobaczmy Się!”
Rys historyczny
1920–1945
Idea zorganizowania w Łodzi szkoły dla dzieci niewidomych i słabowidzących zrodziła się na początku lat 20. XX wieku. Dyskutowano o tym podczas posiedzeń Rady Miejskiej. Pomysł okazał się pionierski, gdyż placówek tego typu wówczas w Polsce nie było. Na jego realizację brakowało jednak finansów. Prasa łódzka z drugiej połowy lat 20. informowała o zakładaniu pojedynczych klas przy istniejących szkołach specjalnych.
W 1930 roku inicjatywę zorganizowania w Łodzi kształcenia osób niewidomych podjęli, we współpracy z Miejską Pracownią Psychologiczną, nauczyciele Szkoły Publicznej nr 82 dla dzieci upośledzonych umysłowo przy ulicy Żeromskiego 49. Utworzono tam klasę dla niewidomych, nad którą opiekę objął Eugeniusz Stasiuk – absolwent działu niewidomych Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Niestety, z powodu braku finansowania, oddział został rozwiązany.
W czerwcu 1931 roku Jan Piotrowski – poeta i dziennikarz Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, podczas jednej z audycji przedstawił trudną sytuację dzieci niewidomych i zaapelował o pomoc. Wsparcie finansowe zaoferowało wiele osób i instytucji. Radiosłuchacze pod przewodnictwem Jana Piotrowskiego założyli stowarzyszenie o nazwie „Łódzka Rodzina Radiowa”, które zaoferowało pomoc w tworzeniu szkolnictwa dla dzieci z problemami wzrokowymi. I tak, wspólnym wysiłkiem władz Łodzi, Szkoły Publicznej nr 82, Miejskiej Pracowni Psychologicznej i radiosłuchaczy, 1 września 1931 roku uruchomiono klasę z internatem dla niewidomych. W 1932 roku kształciło się w niej trzynastu, a w 1933 roku siedemnastu wychowanków w trzech klasach. Powstał projekt usamodzielnienia szkoły. „Łódzka Rodzina Radiowa” zobowiązała się pokryć koszty utrzymania internatu. W tej sytuacji władze Łodzi podjęły decyzję o powołaniu 1 września 1934 roku Szkoły Publicznej nr 39 dla Dzieci Niewidomych. Kierownictwo szkoły powierzono Eugeniuszowi Stasiukowi.
Początkowo dzieliła ona lokal ze Szkołą Publiczną nr 82. W drugiej połowie lat 30. XX wieku przeniosła się do przyznanego jej przez władze miasta budynku przy ulicy Sienkiewicza 102, który – niestety – nie spełniał koniecznych wymagań. „Łódzka Rodzina Radiowa” podjęła więc inicjatywę budowy szkoły i internatu. Samorząd Łodzi ofiarował plac mieszczący się przy ulicy Przyszkole 38. Budowa została ukończona w 1938 roku. W 1939 roku w nowej szkole przebywało czterdziestu wychowanków. Podczas II wojny światowej przewieziono ich do szpitala w Kochanówce. Część została rozstrzelana przez hitlerowców pod Koluszkami.
1946–1970
Szkoła Podstawowa nr 39 została reaktywowana 25 stycznia 1946 roku dzięki staraniom niewidomego nauczyciela Józefa Buczkowskiego, który kierował nią do końca sierpnia 1947 roku. Kształciło się w niej wówczas dwudziestu wychowanków. Szkoła i internat otrzymały lokal przy ul. Tkackiej 34/36. Ich funkcjonowanie było możliwe m.in. dzięki wsparciu „Łódzkiej Rodziny Radiowej”, którą rozwiązano w 1951 roku. Całkowity nadzór nad placówką przejęło wówczas państwo.
Na początku lat 50. XX wieku doc. dr Maria Wilk-Wilczyńska – pracownik Akademii Medycznej w Łodzi, przeprowadziła badania uczniów szkoły. Okazało się, że 21% z nich to osoby, których nie można uznać za niewidome, lecz niedowidzące. W konsekwencji podjęto decyzję o przekształceniu placówki, od roku szkolnego 1955/56, w szkołę dla dzieci niedowidzących. Była to pierwsza w Polsce szkoła podstawowa dla niedowidzących z internatem; funkcjonowała pod nazwą: Zakład Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niedowidzących. Dzieci niewidome kształcące się dotąd w Łodzi zostały przeniesione do zakładów dla niewidomych w Laskach, Bydgoszczy, Owińskach, Wrocławiu i Krakowie. Na ich miejsce przyjęto niedowidzące dzieci z tych ośrodków oraz ze szkół masowych. W klasach od pierwszej do siódmej kształciło się 95 uczniów.
1970–1999
Początek lat 70. XX wieku wiąże się z istotnymi zmianami w funkcjonowaniu szkoły – 1 września 1970 roku zakład przeniesiono do budynku przy ulicy Dziewanny 24. W 1971 roku dyrektorem został Tadeusz Jankowski, pełniący tę funkcję do 1995 roku.
W 1988 roku powstała jedna z pierwszych w Polsce Pracownia Rehabilitacji Wzroku prowadzona przez Wandę Barbarską.
Przez ponad 30 lat, do początku lat 90. XX wieku, intensywną działalność prowadził Związek Harcerstwa Polskiego. Aktywność dwóch drużyn harcerskich i jednej zuchowej była istotnym wsparciem edukacyjno-wychowawczej funkcji placówki. Szczepem ZHP kierowali Marek Gilewski i Alicja Modranka. Drużyny prowadzili instruktorzy: Wanda Barbarska, Aleksandra Chudzik, Teresa Lignarska i Janusz Ruszkowski.
W 1991 roku zorganizowano Technikum Masażu Leczniczego. W 1993 roku zaadaptowano na ten cel pomieszczenia internatu oraz zakupiono specjalistyczny sprzęt. Od początku istnienia technikum utrzymuje wysoki poziom nauczania, w czym niemała zasługa pierwszego nauczyciela zawodu Marka Jurka. Adaptacja pomieszczeń internatu na pracownie masażu i fizjoterapii była możliwa dzięki nadbudowaniu piętra przeznaczonego na nowy internat, w którym wychowankowie zyskali lepsze warunki lokalowe.
W 1993 roku powołano Liceum Ogólnokształcące dla młodzieży niewidomej, słabowidzącej, z chorobami przewlekłymi i schorzeniami narządów ruchu.
W tym czasie placówka otrzymała pomoc od Hieronima Tadeusza Baranowskiego, weterana II wojny światowej, zamieszkałego w Wielkiej Brytanii. W 1990 roku Hieronim Tadeusz Baranowski założył Fundację Międzynarodowego Kształcenia Muzycznego Dzieci Niewidomych im. Brygady Strzelców Karpackich „Tobruk”, która wspierała uczniów uzdolnionych muzycznie. Ośrodek otrzymał od niej autokar.
Od roku 1989 wśród uczniów znajdują się również niewidomi. Do Ośrodka trafiają także dzieci, które oprócz dysfunkcji wzroku mają inne niepełnosprawności. Placówka od lat stara się zaspokoić również ich potrzeby. Odpowiedzią na nie było zorganizowanie przez Edwarda Chudzika turnusów rehabilitacyjno-wypoczynkowych dla ponad 600 niepełnosprawnych uczniów, podczas których realizowano programy rewalidacyjne.
W 1997 roku dzięki inicjatywie Ewy Abramowicz i Ewy Kamieniak powstała jedna z pierwszych w Polsce Pracownia Wczesnej Rewalidacji, która obecnie nosi nazwę: Zespół Wczesnego Wspomagania Rozwoju. Zespół obejmuje opieką dzieci z problemami wzrokowymi i często innymi niepełnosprawnościami oraz ich rodziny od wykrycia niepełnosprawności (często od urodzenia) do podjęcia nauki w szkole.
W 1999 roku powstało gimnazjum Publiczne Gimnazjum nr 68.
2000–2024
Od 1 września 2000 roku funkcję dyrektora Ośrodka pełni Anna Tomaszewska. Dla placówki jest to czas spektakularnego rozwoju: zbudowano pawilon mieszczący świetlicę i przedszkole, utworzono nowoczesne pracownie komputerowe ze specjalistycznym oprogramowaniem, powstało boisko do koszykówki, plac zabaw, wykonano termomodernizację budynku, malowanie elewacji i nowe ogrodzenie, wymieniono drzwi i podłogi we wszystkich pomieszczeniach, zbudowano podjazdy dla wózków inwalidzkich.
W 2000 roku z inicjatywy pracowników Ośrodka powstało Stowarzyszenie na Rzecz Rehabilitacji Osób Słabo Widzących i Niewidomych „Spojrzenie”, którego głównym celem jest wspieranie działalności statutowej Ośrodka. Dzięki aktywności Stowarzyszenia uczniowie z problemami wzrokowymi mogą korzystać z ciągłej i systematycznej opieki rehabilitacyjnej. W 2003 roku powołało ono Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, finansowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia i zapewniający wychowankom opiekę okulistyczną.
Stowarzyszenie realizuje liczne projekty dla podopiecznych Ośrodka i ich rodziców, dofinansowane m.in. ze środków PFRON, Unii Europejskiej, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Regionalnego Centrum Polityki Społecznej w Łodzi. Są to inicjatywy zwiększające szansę na niezależność życiową wychowanków (Start”, „Start 2” i „Start 3”), dotyczące kształcenia ogólnego („Dobry start”, „Też potrafię”) oraz zawodowego („Zawodowo plus”, „Zawodowa szansa”, „Dobry zawód – lepsza przyszłość”, „Zawodowy impuls”, „Przełamując bariery”). Duże znacznie dla podniesienia kompetencji językowo-kulturowych i zawodowych kadry pedagogicznej Ośrodka miały wyjazdy szkoleniowe i studyjne do Wielkiej Brytanii czy Norwegii (w ramach projektów: Erasmus + „Mobilność kadry drogą do integracji europejskiej”, „Mobilność kadry impulsem do rozwoju”, „Wymiana doświadczeń źródłem rozwoju” .
W 2004 roku Ośrodek obchodził siedemdziesięciolecie istnienia i z tej okazji nadano mu imię majora Hieronima Baranowskiego – wielkiego orędownika wspierania edukacji osób słabowidzących i niewidomych.
Odpowiadając na potrzeby i oczekiwania zmieniającego się rynku pracy, oferta edukacyjna placówki w 2006 roku została poszerzona o nowo utworzone Technikum dla Młodzieży kształcące w zawodzie technik prac biurowych.
Od 2007 roku placówka nosi nazwę Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 6 w Łodzi. Utworzono Technikum Specjalne nr 23 dla Młodzieży Niewidomej i SłaboWidzącej, w skład którego weszły Technikum Masażu Leczniczego i Technikum dla Młodzieży kształcące w zawodzie technik prac biurowych.
Dynamicznie rozwijający się Ośrodek od września 2009 roku posiada dwóch wicedyrektorów: Ewę Kamieniak, która od 2003/2004 roku sprawuje nadzór pedagogiczny w zakresie szkolnictwa ogólnego oraz Anetę Fortunę-Szymczyk, która sprawowała nadzór pedagogiczny w zakresie szkolnictwa zawodowego i wychowania od 2009 do 2018/2019 roku. Od 2022 roku wicedyrektorem ds. szkół zawodowych i wychowania został Jarosław Szkodzik.
Kolejne zmiany zachodzą w 2010 roku, kiedy utworzono Szkołę Policealną nr 20 kształcącą w zawodzie technik obsługi turystycznej, od 2012 roku także w zawodzie technik administracji i technik tyfloinformatyk, a od 2017 roku w zawodzie technik masażysta.
Druga dekada XXI wieku to czas rozbudowy Ośrodka. W 2011 r otwarto nowy pawilon, w którym utworzono oddziały przedszkolne dla dzieci słabowidzących, niewidomych oraz z niepełnosprawnością sprzężoną. Cennymi atutami przedszkola funkcjonującego pod nazwą „Widzi Misie” są małe, 6−8-osobowe grupy zapewniające dzieciom domową atmosferę, poczucie bezpieczeństwa oraz dające szansę wzajemnego poznania i zaprzyjaźnienia się. Wykwalifikowani pedagodzy oferują szerokie, wielospecjalistyczne wsparcie rozwoju dziecka poprzez organizowanie zabaw edukacyjnych, działań rehabilitacyjnych prowadzonych nie tylko w dobrze wyposażonej sali, ale również na atrakcyjnym placu zabaw, usytuowanym przy szkolnym boisku. Z każdym rokiem poziom i jakość edukacji przedszkolnej wzrasta, m.in. dzięki projektom finansowanym ze środków unijnych, takim jak: „Start w przyszłość” „Wspólny Cel”, „Poznajemy, doświadczamy”, „Małymi kroczkami”, „Bliżej Nas”.
Społeczność Ośrodka duży nacisk kładzie na przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu oraz integrację dzieci i młodzieży niepełnosprawnej ze środowiskiem osób pełnosprawnych. Organizowane są liczne imprezy kulturalne, takie jak Festiwal Kolęd i Pastorałek, który z lokalnego wydarzenia rozrósł się do rangi ogólnopolskiego konkursu. Kolejne edycje kończyły się koncertem galowym w Teatrze Muzycznym w Łodzi lub w sali koncertowej Akademii Muzycznej w Łodzi. W 2016 roku dzięki projektowi „Kultura – lubię” dofinansowanemu ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego grupa młodzież wzięła udział w bezpłatnych wycieczkach do polskich stolic kultury: Krakowa, Wrocławia i Poznania.
Od lat, 15 października w Ośrodku obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Białej Laski. Tego dnia uczniowie z dysfunkcją wzroku przypominają rówieśnikom z łódzkich szkół ogólnodostępnych o swoich potrzebach i udowadniają, że świetnie sobie radzą z codziennymi trudnościami. Jedną z inicjatyw w tym zakresie jest „Marsz Białej Laski” ulicą Piotrkowską od placu Wolności do Urzędu Miasta.
Dużą popularnością cieszą się liczne wyjazdy rehabilitacyjne, integracyjne i szkoleniowe zwiększające samodzielność i zaradność życiową osób słabowidzących, niewidomych oraz ich opiekunów, zarówno w Polsce (m.in. do Wisły, Jantaru, Zakopanego), jak i za granicą (m.in. do Włoch, Gruzji, Armenii, na Ukrainę).
W odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie rehabilitacji oraz edukacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w 2020 roku oddano do użytku nowy pawilon edukacyjno-rehabilitacyjny „Na Dziewanny”, gdzie utworzono klasy dla uczniów ze sprzężoną niepełnosprawnością. Obiekt został zbudowany dzięki dofinansowaniu z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
W latach 2021–2023 w Ośrodku prężnie działało Specjalistyczne Centrum Wspierające Edukację Włączającą (SCWEW), które zapewniło kompleksową pomoc siedmiu placówkom edukacyjnym – przedszkolom i szkołom ogólnodostępnym z województwa łódzkiego. Ten pilotażowy model w zakresie inkluzji społecznej zrealizowano dzięki dofinansowaniu z Funduszy Europejskich.
W 2021 roku z projektu PFRON powstał Ośrodek Wsparcia i Testów w Łodzi (OWiT), który świadczy porady osobom z niepełnosprawnościami i ich rodzinom oraz umożliwia wypożyczanie specjalistycznego sprzętu i technologii asystujących (urządzeń i oprogramowania).
Idąc za głosem środowiska nauczycieli szkół ogólnodostępnych, którzy potrzebują profesjonalnej pomocy w edukacji osób słabowidzących i niewidomych, w 2023 roku zostało powołane Niepubliczne Centrum Doskonalenia Nauczycieli „Na Dziewanny”, które otrzymało akredytację Kuratora Oświaty w Łodzi.
Specjaliści i eksperci związani z SOSW nr 6 pozostają nieustannie wrażliwi na potrzeby osób z dysfunkcją wzroku, dlatego podejmują wciąż nowe wyzwania i inicjatywy aktywizujące to środowisko. W 2024 roku zorganizowali I Ogólnopolski Zlot Dzieci i Młodzieży z Problemami Wzrokowymi wraz z Rodzinami pod hasłem „Zobaczmy się!”.